Misschien begon het al toen ik nog heel klein was. Ik was gek op The Beatles. Waarschijnlijk hebben zij me de voorliefde voor hitlijsten bijgebracht. Ik wilde dat ze voor altijd op 1 zouden staan, elke week opnieuw. En misschien heeft het ook te maken met de ranglijst van de eredivisie waar ik hoopte dat DOS, en later F.C. Utrecht, ooit eens een weekje bovenaan zouden staan. Op zaterdagmiddag luisterde ik op een mini-transistorradiootje op een mini-slaapkamertje in de Rivierenwijk in Utrecht naar de Top-40 op Veronica, Het liefst met de gedrukte lijst naast me. Misschien niet zo spannend, maar op die manier wist ik wel precies wat er gedraaid werd en wat er nog ging komen. Hitlijsten, Ranglijsten, Alarmschijven en Klapper-van-de-week, het hoorde er allemaal bij.
Toen Poison Ivy, mijn new wave bandje, in 1981 een elpee uitbracht, werd er ook een single van getrokken. Er werd ons door de platenmaatschappij verteld dat als we in een week zeven of meer keren zouden worden gedraaid op Hilversum 3 (ja, zo lang is het al geleden), we in de Tip-30 zouden komen. En van daaruit zouden we de Top-40 bestormen. En dan? Dan was alles mogelijk en zouden we wellicht doorbreken en wereldberoemd worden! En ja hoor, Marilyn kreeg airplay. Ze werd de eerste week zes keer gedraaid, de week daarna nog vier keer, daarna verdween ze uit Hilversum, om er nooit meer terug te keren. Het was met recht No Future.
Meer dan 25 jaar later verscheen Corporate Stories op de markt. In het begin wist ik niet dat ze bij managementboek.nl ook zo’n Top-100 hadden. Toen ik er eenmaal op ging letten, raakte ik er al snel aan verslaafd. En had ik nog maar één doel: dat boek moest en zou de Top-40 in, als een goedmakertje voor het gebrek aan waardering voor mijn muzikale talent. Maar het mocht niet baten, en het was alsof de duvel ermee speelde: het boek bleef steken op nummer 41.
Daarom ben ik blij te melden dat No Story No Glory sinds afgelopen vrijdag in de Top-40 staat, en binnen is gekomen op plaats 20. Met stip, mag ik wel zeggen. Zaterdag was hij vier plaatsen gestegen, vanochtend stond hij op 15. Vanaf nu is het een kwestie van naar boven kijken. Ineens komt dat linkerrijtje-bovenin gevoel in me naar boven. Misschien gaan we de Top-5 halen. En als we dat doen, is alles mogelijk!
Alsof het allemaal niet op kan, was er gisteren ook nog een mooie recensie te lezen, eentje waar ik echt blij van word. En natuurlijk hoort bij zo’n top-klassering ook dat je weer wat meer gaat spreken. Op 31 mei treed ik op tijdens een Boekevent van Managementboek over Veranderen & Communicatie. En het mooie is: het is ook nog in Utrecht!
