Vrijdagavond 7 oktober, zes uur. We zijn op de 32e verdieping van de Rembrandttoren in Amsterdam op de slotceremonie van de Talentmanagementweek van Rabobank International. Zestien deelnemers uit Polen, Ierland, Brazilie, Chili, Australie, Nieuw Zeeland en de USA zitten in loungebanken. ze zijn omringd door het Rabo-management en door alle mensen die ze tijdens hun reis door Nederland deze week hebben ontmoet. Een reis langs veehouders, kwekers, lokale banken en het hoofdkantoor die in al die ontmoetingen het verhaal van de bank vertelt. Ontstaan, toekomst en heden in een oer-Hollands drieluik gepresenteerd. De volgende dag zullen de meeste van hen weer naar huis terugaan. Maar eerst gaan ze de aanwezigen hun persoonlijke Rabobank verhaal vertellen. Net zoals Jochem de Bruin dat jaren geleden in een commercial deed.
Woensdagavond en donderdagochtend heb ik ze onderhanden mogen nemen om ze dat eigen verhaal zo goed mogelijk te laten vertellen. Door het persoonlijk en dichtbij te houden, en door ze te laten vertellen wat Rabobank voor ieder van hun betekent. Aan het eind van de sessie op donderdag heb ik ze een belangrijke tip meegegeven: geniet morgenavond van iedere seconde dat je aan het vertellen bent. Nu is het zover. Bijna iedereen heeft zijn oorspronkelijke verhaal aangescherpt, alleen de Ierse Celine heeft een compleet ander verhaal uit de hoed getoverd. Anderen hebben belangrijke details toegevoegd. Het feit dat je zelf bent opgegroeid op een farm of ranch maakt de verbinding met Rabo heel goed te leggen. Net als op de oefenochtend eindigt Marc de rij met verhalen. Zijn verhaal begint op een grote ranch in de bush in het Zuidoosten van Australie. Als zestienjarige kijkt hij naar een commercial op tv. Hij ziet op tv een grote auto een terrein oprijden. Een jongeman in een wit overhemd stapt uit en omhelst de farmer. Vader en zoon. De laatste heeft een carriere in de financiële sector opgebouwd na een studie economie. Hij werkt bij een bank. ’Dat wil ik ook,’ zegt Marc tegen zichzelf. De rest is geschiedenis.
Het mooie van de zestien verhalen uit alle hoeken van de wereld was niet alleen dat je de vertellers met de seconde zag veranderen in inspirerend leiders. Het was vooral de reactie bij het publiek die liet zien dat de Rabobank overal ter wereld staat voor coöperatief denken, langdurige relaties en bouwen aan vertrouwen. Niet transactiegedreven maar klantgedreven. ’Een wereldspeler die zichzelf blijft,’ zei de voice-over even later tijdens tegen me toen ik in de auto naar een Rabobank commercial luisterde. Precies, dacht ik, zo is het maar net.
