In de zomer van 1972 ging ik met mijn ouders en het gezin van mijn zus Joke op vakantie naar Oostenrijk. Mijn zwager Leo had het busje van het bouwbedrijf van zijn vader meegekregen en daar pasten we allemaal in. Leo, mijn vader en ik voorin, Joke, mijn moeder en haar kleindochter Ellen achterin, de baby in de wagenbak . Aan de grens met Duitsland was er toen nog grenscontrole. Mijn vader gaf alle paspoorten af, de douaniers bekeken ze een voor een, tot ze bij een van de paspoorten in de lach schoten en ermee naar binnen liepen. Het reisdocument ging van hand tot hand. Achteraf bleek dat het om het paspoort van Joke ging. Daarin prijkte als plaats van uitgifte de naam Nieuwegein. Volgens velen een slecht verzonnen carnavalsnaam. De douaniers kwamen niet meer bij.
Nieuwegein bestond toen net een jaar, ontstaan uit de fusie van Jutphaas en Vreeswijk. Nieuwegein zou een van de beruchte groeikernen worden. Joke woonde er (in voormalig Jutphaas), en ook mijn jongste zus Ria ging er wonen (in Vreeswijk). Als vakantiebaantje heb ik haar man ooit een paar dagen geholpen met het aanleggen van de telefoonleidingen in het toen nog gloednieuwe, en inmiddels alweer gesloopte Stadskantoor. Later in de tijd van de band traden we er nog wel eens op voor een dankbaar publiek (It’s No Fun in New Fun). Mijn ouders zijn er als pensionados gaan wonen in een piepklein benedenhuisje, ze zijn er allebei gestorven. Joke en Ria wonen er nog steeds, gelukkig getrouwd en inmiddels zelf meervoudig oma. En Spinvis – de meest beroemde Nieuwegeiner ooit – heeft er een van zijn allermooiste liedjes ooit over gezongen.
De laatste etappe van mijn Storytelling Tour of Duty 2015 bracht me gisteren terug in Nieuwegein. Voor Logeion mocht ik een workshop Change the Script verzorgen in het NBC Congrescentrum waar ik heerlijk in de watten werd gelegd. De 40 deelnemers (de workshop zat vol) gingen op speelse wijze aan de slag gingen allerlei mogelijke vernieuwingen van Logeion met behulp van de kracht van verhalen. De acht uiteindelijke verhalen waren de moeite van het beluisteren meer dan waard. Met overigens in vrijwel ieder verhaal een opvallende rol voor voorzitter Ron. Tijdens de borrel na afloop (buiten) werden er nog veel meer goede verhalen verteld. En ja, het is volop zomer. De vakantie kan nu echt beginnen.
