Het is de droom en de nachtmerrie van elke scenarioschrijver in Amerika. Vroeg in de ochtend sta je in de hal van een kantoorgebouw ergens in Los Angeles, vlakbij de liften. Zodra je de man in kwestie ziet binnenkomen, loop je met hem op en begin je ongevraagd je verhaal af te steken. Je stapt met hem de lift in en terwijl je doorpraat, en de lift zich naar de etage begeeft waar je weet dat hij gaat uitstappen, doe je je uiterste best jouw idee voor een nieuwe Hollywood-kraker te pitchen. Twintig, dertig verdiepingen heb je de tijd om hem voor jouw script te winnen, alles moet binnen de minuut zijn verteld. Je hebt dagenlang aan die pitch gewerkt, hem talloze keren getest op vrienden en familie. Dit is jouw moment. Het is alles of niets.
In elke Hollywood Elevatorpitch zijn een paar ingrediënten van groot belang: setting (waar en in welke tijd speelt het verhaal zich af), personage (wie zien we), streven (wat wil hij of zij bereiken), verhaallijn (wat gebeurt er), conflict (waarom lukt dat niet meteen), crisis (wat is de climax) en afloop (hoe eindigt het). En als je er ook nog een titel bij hebt, heb je het geraamte van jouw idee keurig gepresenteerd. Meestal is dat de inhoud van elke pitch. En het is knap als je dat verhaal in nauwelijks één minuut kunt vertellen.
Je ziet alleen het allerbelangrijkste onderdeel over het hoofd. Een ingrediënt dat essentieel is om de aandacht van de producent te trekken, terwijl je met hem naar de lift loopt. Elke onvergetelijke Hollywood Elevatorpitch begint met een logline. In de begintijd van de filmindustrie in Hollywood beschikte elke studio over een kluis waarin allerlei scenario’s lagen opgeslagen. Scriptlezers schreven na lezing een eenregelige samenvatting op de cover van het script. En op de rug, zodat ze ze netjes op stapels konden leggen en ze er snel de juiste uit konden pikken.
De logline is een magische sleutelzin, die antwoord geeft op die ene zo belangrijke vraag: waar gaat de film over? Het helpt de schrijver gefocust te blijven en niet af te dwalen. Het helpt de producent te beslissen of het scenario iets voor hem is. Daarom moet het meer zijn dan de titel of enkel een droge duiding van het verhaal. Als het goed is, bevat zo’n logline een prikkelende, emotionele haak om interesse te wekken.
Wat zou het jou waard zijn als je jouw verandertraject zou weten te vangen in zo’n enkele magische zin? Wat de logline is voor een film, is de bedoeling voor een verandertraject. Met de bedoeling geef je antwoord op die ene zo belangrijke vraag: waarom gaan we veranderen? Het verwoordt wat je uiteindelijk met de verandering wilt bereiken. De bedoeling verbindt het doel van de verandering met het streven van de organisatie. Met de verandering wil je immers een stap zetten in de goede richting in het bereiken van dat streven. De bedoeling werkt daarbij als een kompas, waarbij het einddoel niet uit het oog verloren mag worden.
Achter elke kleine verandering gaat altijd een grotere bedoeling schuil. Breng die tot leven. Een prikkelende formulering van het doel van de verandering, dat bijdraagt een hoger doel: het oorspronkelijke streven van de organisatie. Pas als je de bedoeling duidelijk voor ogen hebt, kun je – net als de scenarioschrijver met zijn logline – goed gefocust de verandering vormgeven. En ben je bovendien veel beter in staat op een prikkelende manier over het waarom van de verandering te vertellen.
Dit artikel is een fragment uit Change the Script. Het verscheen eerder op de site van Bex*communicatie.
