Eind 1978 begon in een kelder aan de Oudegracht in Utrecht een bandje aan de bestorming van de wereld. Als bassist van net negentien reageerde ik op een mini-advertentie in het Utrechts Nieuwsblad. Ik ging op auditie en werd aangenomen. In een plakboek bewaarde ik alles over mijn muzikale avonturen: foto’s, setlists, krantenknipsels, bonnetjes van aangeschafte basgitaren en versterkers, stickers, posters, juryrapporten, platencontracten, hoesjes en recensies. Samen met de notulen van de vele bandvergaderingen. Mijn plakboeken werden aangevuld met een elpee en singles, en met veel bandjes en videobanden. Al die tijd wilde ik er iets mee. Maar wat? Een verhaal over het maken van mijn Boek zes.
Zoektocht
Mijn bandverhaal zocht eerst zelf zijn weg. Al in Change the Script uit 2014 schreef ik over Poison Ivy, en over The Age of Me: “Op een dag kwam onze zanger Jos met een tekst over het ik-tijdperk. Hij had erover gelezen in een artikel van John Jansen van Galen en hij vond het een mooie term. Jos zat in de reclame, en daar had hij geleerd dat als we wilden doorbreken, we het niet net als elk ander bandje in Utrecht alleen over doem en vernietiging moesten hebben, maar ons ook op andere ‘trends’ moesten richten. Zo ontstond het nummer ‘The Age of Me’ en kregen we – misschien wel door dat nummer – een platencontract bij Phonogram.” Het was een eerste synopsis van het uiteindelijke verhaal.
Toen ik twee jaar later met de vertelvoorstelling De Beatles-zusjes door het land toerde, droomde ik stiekem over een voorstelling over Poison Ivy als opvolger, compleet met boek. Op het podium zou ik me omringen met een basgitaar, cassetterecorder en natuurlijk een pick-up voor het afspelen van onze elpee en singles. Maar al snel zag ik in dat een vertelvoorstelling over mijn band veel minder publiek zou trekken dan die over mijn Beatles-zusjes. The Beatles uit Liverpool zijn immers van een andere orde dan Poison Ivy uit Utrecht.
Ik-tijdperk
Maar een boek over mijn band liet me niet los. Toen in 2017 Stichting De Roos – sinds 1945 uitgever van bibliofiele boeken – op zoek was naar een volgend project, gingen ontwerper Bert Meijer en ik aan de slag. We besloten het Poison Ivy verhaal onderdeel te maken van een groter verhaal over het Ik-tijdperk, het kerstnummer van De Haagse Post waarin John Jansen van Galen eind 1979 in een serie artikelen de balans had opgemaakt van de jaren zeventig. We spraken erover met hem, hij bracht ons in contact met Dr. Jouke Turpijn van de Universiteit van Amsterdam.
Het Poison Ivy verhaal zou het hart worden van een drieluik, waarin in het eerste luik het Ik-tijdperk vanuit historisch perspectief zou worden geanalyseerd en in het laatste luik de hedendaagse betekenis ervan zou worden verklaard. We noemden het werk The Age of Me, maar De Roos moest niets van een Engelse titel hebben, en dus veranderden we het in IK. Ik schreef het tweede luik en leverde het begin 2019 in, maar De Roos was niet tevreden over de kwaliteit van het werk en besloot af te zien van uitgave. Het eerste luik, de historische analyse van de term ‘Ik-tijdperk’ verscheen later dat jaar als kerstgeschenk aan de leden van De Roos. Mijn manuscript verdween in de la.
Eigen beheer
Daar leek het voorgoed te blijven liggen. Tot zowel geluidsman Ton Lieverse als toetsenist Pieter Vonk vonden dat het er alsnog moest komen. Op een mooie zomeravond in juli zaten we buiten voor het Fort Maarsseveen – onze repetitieruimte destijds – en maakten we afspraken over het produceren van een uitgave in eigen beheer met een bescheiden oplage van 150 exemplaren. Bert tekende voor het ontwerp en de vormgeving, drummer Cees van Rijn voor fotografie en beeldbewerking. En toen ik mijn uitgever Joost van den Ossenblok vroeg om redactionele bijstand (en hij me direct aanbood ook de correctiefase op de uitgeverij te laten uitvoeren), was het eigenlijk al zo goed als rond. Het laatste zetje kwam van drukker Ton de Gans. Hij bood na bemiddeling van Pieter – die ook de marketing op zich nam – aan het boek voor een vriendenprijs te drukken. Zo werd het boek een echt band-project.
Boek Zes
Inmiddels zijn nog geen vier maanden verder. Afgelopen donderdag trapten we af met een fraaie teaser. Een dag later werden zes dozen met boeken afgeleverd. Het is een prachtboek geworden dat precies past naast mijn andere boeken. Mooie typografie, rijk geïllustreerd, met stofomslag, boekenlegger en leeslintje en een echte linnen band met opdruk. Een pareltje! Een dag later waren we terug op het fort om met het compacte team van makers het boek corona-proof te lanceren en de eerste boeken uit te delen. De overige bandleden en betrokkenen krijgen het deze week per post toegestuurd. In de tussentijd heeft mijn uitgever Joost besloten het boek als ebook uit te brengen.
En daarmee is The Age of Me – mijn Boek Zes – een feit. Een ongeautoriseerde autobiografie over de opkomst en ondergang van de Utrechtse new wave formatie Poison Ivy en tegelijkertijd het coming-of-ageverhaal van een dromer met een missie, gevangen in het kantelende tijdsgewricht op de rand van de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw. Als je een hardcopy bij me wilt bestellen, moet je snel zijn. Ik ben razend benieuwd wat de bandleden, de inner circle, de fans en alle andere lezers ervan vinden. En ik ben er trots op. Heel Trots. Na al de Beatles plakboeken van mijn zussen heb ik nu ook de plakboeken over mijn eigen ik-tijdperk voorgoed vereeuwigd.
