Vandaag is het World Storytelling Day (wat?). Ik wist het ook niet, maar ik werd er door iemand op internet op gewezen en dan ben je toch benieuwd. Het schijnt iets met de lente te maken te hebben, en het heeft ieder jaar een ander thema. Dit jaar is dat ‘Trees’ en dankzij mijn uitgever ben ik er op een heel bijzondere wijze in geslaagd er een prachtig verhaal over te vertellen.
No Story No Glory ligt namelijk sinds vanochtend in de winkels. En met een startoplage als van dit boek, vreesde ik dat er toch heel wat bomen voor moeten zijn omgehakt. En zelf ben ik dol op bossen, ik mag er graag in wandelen. Dus zag ik me de komende tijd al excuusboompjes planten in het regenwoud, met rubberlaarzen en een poncho en een schep in de druipende regen, en dan zo’n ielig boompje met klontje aarde vasthouden en toch glimlachen. En dan een heel veld vol. Want wat groen is, moet groen blijven. Maar gelukkig wees Saskia van de uitgeverij me op pagina 4 van het boek, waarop naast het FSC logo is te lezen dat het papier van een verantwoorde herkomst is. Dat logo bevat een boompje, dus dan zal het wel goed zitten.
Maar laten we eerlijk zijn: ik ben dol op boeken, maar ik ben vooral dol op gedrukte boeken. Die ruiken, die voelen, die wegen, die verkleuren. Boeken leven. Ik weet dat het inmiddels beter, efficienter en digitaler kan, maar een eerste e-book uitreiken lijkt me een koude bedoening, met usb-sticks enzo. Laatst las ik over een digitaal signeersysteem en ook dat leek me niet je dat. Nee, geef me dan toch maar een boek van papier, met een rug en een omslag en een leeslint. En met pagina’s waar je de hoekjes van kunt omvouwen als er iets moois op staat.
Gisteren was het zover: de presentatie van No Story No Glory, op kantoor bij Bex* in Amsterdam. Mijn collega’s waren er, wat vrienden en bekenden en natuurlijk de uitgever. Er werd gespeecht en ik mocht het eerste exemplaar aan Noud Bex overhandigen. Altijd een glorieus moment om een boek dan echt de wereld in te sturen. Daarna was er een rij voor de signeertafel, en ook dat is mooi. En daarna was er drank en eten. Glorytelling, noemde een goede vriend het. Vanaf nu is het wachten op de eerste recensies. Ik ben heel benieuwd.
Maar, om terug te keren naar het thema voor World Storytelling Day: vanaf volgende week verschijnt er wel degelijk ook een digitale versie van No Story No Glory. En dat komt heel goed uit, want mijn iPad wil hem ook in zijn boekenkastje.
